De voorbereidingen tot het doden van andere mensen hebben altijd al
plaatsgevonden in naam van God of van een ander vermeend hoger wezen,
dat de mensen hebben uitgedacht en in hun verbeelding hebben geschapen.
............
Voordat de Heilige Inquisitie haar slachtoffers verbrandde celebreerde zij uitermate plechtige diensten en een grote Heilige Mis, met gezangen.
Ook aan de executie van misdadigers werken altijd priesters mee, die het de delinquenten door hun aanwezigheid alleen maar lastiger maken.
............
En overal werd daarbij gemanipuleerd met de Gekruisigde alsof ze wilden zeggen: "Jou hakken ze alleen je kop maar af,ze hangen je even op, ze wurgen je slechts of ze laten maar 15.000 volt op je los, maar wat heeft Hij niet moeten lijden!"
Ook de grote slachtbank van de Wereldoorlog kon de priesterlijke zegen natuurlijk niet ontberen. De aalmoezeniers van alle legers baden en celebreerden veldmissen voor de zege van de partij welker brood zij toevallig aten.
Bij de terechtstelling van muitende soldaten was een priester aanwezig en bij de executie van Tjechische legionairs verscheen er ook altijd eentje.
Er is niets veranderd sinds de tijd dat de rover Vojtech, die later wel 'de Heilige' werd genoemd, met het zwaard in de ene en het kruis in de andere hand zijn medewerking verleende aan de uitmoording en de vernietiging van de Baltische Slaven.
Door heel Europa togen de mensen als het stomme vee ter slachtbank, begeleid door slagers annex keizers, koningen, presidenten en andere potentaten en aanvoerders, alsmede door priesters van alle religieuze richtingen, die hun beschermelingen zegenden en hen meineedig lieten zweren dat zij 'te land, ter zee en in de lucht...' enzovoorts.
Veldmissen werden altijd twee keer opgedragen; de eerste keer wanneer er een afdeling naar het front vertrok en daarna nog een aan het front, vlak voor de bloedige slachtpartij en het gemoord. Ik herinner
me dat bij zo'n gelegenheid een vijandelijk vliegtuig bij ons eens een bom precies op het veldaltaar deponeerde,waarbij er van de aalmoezenier niets overbleef dan wat bloederige flarden.
Er werd toen over hem geschreven als ware hij een martelaar, terwijl onze eigen vliegtuigen de aalmoezeniers van de tegenstanders een soortgelijke heiligenkrans gingen verlenen.
Wij amuseerden ons daar kostelijk mee en op het provisorische kruis, waaronder de stoffelijke resten van de aalmoezenier aan de aarde waren toevertrouwd, verscheen 's nachts het volgende opschrift:
"Wat ons gebeuren kon is nu met jou gebeurd,
Je hebt ons steeds het Hemelrijk beloofd,
Je botten liggen hier, maar niet gezeurd:
De Hemel zelf viel neder op je hoofd ...'
